ذبیحالله منصوری (۱۲۷۴–۱۳۶۵) روزنامهنگار و مترجم پرکار و خستگی ناپذیر ایرانی بود.
او با نام اصلی «ذبیح الله حکیم الهی دشتی» در سال ۱۲۷۴ش دیده به جهان گشود.
ذبیح الله منصوری دارای تحصیلات قدیمه بود و خدمت مطبوعاتی خود را از سال ۱۲۹۲ آغاز نمود. منصوری طی ۷۰ سال روزنامه نویسی خویش بامجلات و مطبوعات بسیاری همکاری نمود از جمله: کوشش، ایران ما، داد، ترقی، تهران مصور، روشنفکر و سپید و سیاه. عمده کارهای او در مجله هفتگی خواندنیها منتشر میشد .
وی در طول عمر پر بار خود به کشورهایی نظیر هند، شوروی و چندین کشور اروپایی سفر نمود.
استقبال خوانندگان فارسی زبان از آثار او بسیار چشمگیر بوده است و بی شک ترجمه های ذبیح الله منصوری پرخوانندهترین رمانهای تاریخی جهان به زبان فارسی طی سالهای گذشته بوده است . وی آثار بسیاری را ترجمه کرده (حدود ۱۴۰۰ اثر) که حتی ذکر نام آنها هم کاری دشوار است.
ذبیح الله منصوری متاهل و صاحب دو فرزند بود . او در ۱۹ خرداد ماه ۱۳۶۵ خورشیدی در بیمارستان شریعتی درگذشت . روانش شاد